او از وزارت اطلاعات و دادستانی خواسته بود این توطئه را افشا کنند. تا این تاریخ هیچ افشاگری که رخ نداده هیچ، 12 نفر از عوامل مقصر در این حادثه توسط دادستانی دستگیر و بعضا مجازات شده‌اند خود وزارت بهداشت نیز مجبور شد رئیس بیمارستان مربوطه را برکنار کند.
حالا عینا همین حکایت در یک زمینه دیگر تکرار شده است. فیلمی در اینترنت منتشر شده که معلمی در یک کلاس درس 2 دانش‌آموز را تنبیه می‌کند و از آنها می‌خواهد که خود نیز به‌صورت یکدیگر سیلی بزنند تا تنبیه شوند. از این صحنه به‌وسیله موبایل فیلمبرداری شده و صدها بار توسط کاربران دیده شده است. حالا وزیر آموزش و پرورش می‌گوید: تنبیه بدنی و فیلمی که پخش شده است دروغین و مشکوک بوده، ضمن آنکه منتسب به زمان وزارت من نیست. او همچنین ساخت این فیلم را به کشورهای بیگانه نسبت داد.
البته این ساده‌ترین راه‌حل یک مشکل است چون نه پیگیری می‌طلبد و نه بازخواستی از مدیران مربوطه در پی خواهد بود بلکه بر عکس توپ را به زمین دیگران انداخته و مدعی هم می‌شوند. دهان‌ها هم بسته خواهد شد چرا که هر کس بخواهد پیگیری کند لابد با همان عوامل خارجی پیوند دارد!جناب وزیر آموزش و پرورش ! شما در عصر اینترنت و شبکه‌های اجتماعی زندگی می‌کنید عصر شفافیت اطلاعات و سرعت انتشار رخدادها. کوچک‌ترین رخداد و حادثه در هرجای ایران و جهان مشروط بر اینکه ارزش خبری داشته باشد به سرعت برق و باد پخش می‌شود. باور کنید توطئه‌ای در کار نیست. بدهید فیلم را تحلیل محتوایی دقیق کنند، شهر یا روستای محل حادثه را پیدا کنند، مدیر آموزش و پرورش مربوطه را بازخواست کنید، معلم خطاکار را توبیخ کنید و از مردم نیز عذرخواهی کنید و تدابیری بیندیشید که چنین حوادثی در زیرمجموعه مدیریتی شما تکرار نشود. از قضا اگر در فیلم دقت کنید می‌توانید نام روستا را نیز پیدا کنید و بقیه‌راه چندان دشوار نیست.
اگر می‌بینید که این حادثه مثل توپ صدا کرده نه به خاطر زیرسؤال بردن زحمات مدیران آموزش و پرورش است بلکه این خاصیت شبکه‌های اجتماعی مجازی است که هر روز، بر موضوعی متمرکز می‌شود و رخدادی را درشت نمایی می‌کند. اگر می‌خواهید ریشه معضل را بخشکانید دستور بدهید مانند ماجرای بیماران رها شده به جای پرداختن به حدسیات و تخیلات، به بررسی واقعی حادثه پرداخته و با مقصر یا مقصران احتمالی برخورد شود. حذف صورت مسئله و انداختن توپ به میدانی نامعلوم مشکلی را حل نخواهد کرد.
